پشه های هوشمند

از ترس پتو رو پیچیدی خودت و فقط یه سوراخ برای تنفس گذاشتی که یه صدای وینگه میاد و بعدشم می فهمی مورد حمله یکی ازشون قرار گرفتی. گرمت که بشه و پاهاتو از پتو بزاری بیرون که دیگه باید منتظر باشی بریزن با خیاله راحت ترتیبه پاهاتو بدن. بعدشم خارش و باد کردن جای نیش پشه.

روزهای گرم که می رسه یکی از مشکلات جدی به خصوص موقع خواب پشه ها هستند. برای رویارویی با این موجودات روشهای زیادی وجود داره از جمله حشره کشهای شیمیایی که من خوشم نمیاد استفاده کنم به همین دلیل دنبال روشهای دیگه رفتم. برام جالب بود که بدونم حشره کشهای الکتریکی چجوری کار می کنن و به این ترتیب شروع کردم به مطالعه و یه چیزایی درباره این موجودات فهمیدم که خیلی برام جالب بود و عجیب.

پشه هایی که خون میخورن پشه های ماده هستند که نیاز به خون دارند برای تخمگذاری.

پشه ها برای پیدا کردن قربانی از انواع حسگرها استفاده می کنند از جمله حسگر دی اکسید کربن و حسگر بو، که هر دوی این حسگرها اونها را راهنمایی می کنه به سمت جانورانی که می تونن خون مورد نیاز اونها رو تامین کنن.

پشه ها در هر ثانیه حدود 500 تا 600 بار بال می زنند و اون صدای وینگه بد نوا ماله همین بال زدنه.

پشه ها در موقع خوردن خون موادی به بدن تزریق می کنن که از لخته شدن خون جلوگیری می کنه و راحتتر می تونن به ماموریتشون برسن.

حشره کشهای لامپی برای مقابله با پشه ها ناتوانن چون اونا دنبال منابع گاز کربنیک و بو های خاص هستند و علاقه ای به منابع نور ندارند و در واقع این حشره کشها بیشتر حشرات بی آزارو می کشن.

خلاصه رفتم یه حشره کش الکتریکی راکتی گرفتم و این روزا در حاله نبرد با پشه های هوشمند. البته یه نکته دیگه هم اینکه این دوستان وقتی دست به راکت نیستی راحت میان و جولان میدن و کارشون را انجام میدن ولی تا دست به راکت میشی یهو غیب میشن و با پرواز در مناطق کور پنهان میشن تا بعد به موقع کارشونو انجام بدن.

خلاصه موجوداتی هستند عجیب و بسیار هوشمند و باور نکردنیه که این همه توانمندی چجور تو این حجم خیلی کوچک جا میشه. جل الخالق.